WW^
30-04-2010, 08:25
[center:21f2eaa510]Snoop Dogg - Biografia[/center:21f2eaa510]
[center:21f2eaa510]http://muzyka.onet.pl/_i/info/duze/s/snoop_dogg12.jpg[/center:21f2eaa510]
Calvin Broadus, bo tak brzmi prawdziwe imię i nazwisko Snoop Dogga, na przestrzeni lat stał się jedną z największych gwiazd gangsta rapu. Po raz pierwszy świat o nim usłyszał dzięki pojawieniu się na legendarnej już płycie "The Chronic" Dr. Dre. Niedługo później Snoop zaczął nagrywać na własny rachunek, początkowo pod szyldem Snoop Doggy Dogg, później zaś jako Snoop Dogg. Raper, jak na szanującego się przedstawiciela gangsta rapu przystało, ma bogatą kartotekę policyjną. Oskarżano go już o współudział w morderstwie i gwałt. Ale zacznijmy od początku...
Calvin otrzymał ksywkę "Snoop" od swojej mamy (która uznała, iż jej pociecha ma wyjątkowy dar do wściubiania nosa tam, gdzie nie trzeba). Od najmłodszych lat miał problemy z prawem. Pod skończeniu szkoły średniej trafił za kratki za posiadanie kokainy i wracał do więzienia jeszcze parę razy. Pewnie jak wielu rówieśników zostałby stałym bywalcem zakładów penitencjarnych, gdyby nie muzyka. Będąc na wolności, co w ciągu trzech lat od skończenia szkoły średniej nie zdarzało się mu często, Snoop zaczął nagrywać w domu ze swoim przyjacielem Warrenem G. Los sprzyjał Calvinowi, gdyż jego kumpel jest przyrodnim bratem samego Dr. Dre. Jak nietrudno się domyślić, Warren dał posłuchać nagranych taśm swojemu starszemu przyrodniemu bratu, a ten zachwycony możliwościami Snoop Dogga rozpoczął współpracę z nim.
Tak doszło do tego, że Snoop Dogg pojawił się na legendarnej już płycie "The Chronic" (1992). Wokół młodego rapera zrobił się wielki szum. Szum ten bardzo się przydał rok później, gdy Snoop wydał swą debiutancką płytę "Doggystyle". Album zadebiutował na pierwszym miejscu listy "Billboardu". Mimo komercyjnego sukcesu (poczwórna platyna, również sukces singli "What's My Name?", "Gin & Juice") na rapera posypały się gromy o "zrzynanie" z "The Chronic". Do tego doszły jeszcze perypetie z amerykańskim wymiarem sprawiedliwości. Jakby nieszczęść było mało, oskarżono Snoopa, iż jego teksty są seksistowskie i pełne przemocy.
Snoop starał się mimo wszystko wykorzystać swoje problemy i nakręcił krótki film na podstawie utworu "Murder Was Te Case" z debiutu i wydał towarzyszący mu soundtrack, który znalazł się później na pierwszym miejscu listy albumów.
Dopiero w 1996 roku ukazała się kolejna płyta rapera, "The Doggfather". Początkowo radziła sobie nieźle na listach, ale nie powtórzyła sukcesu debiutu (chociaż dwa miliony sprzedanych dysków trudno uznać za klęskę). Eksperci twierdzili, że winę za to ponosi spadek popularności gangsta rapu.
Przewidujący Snoop, widząc, że gangsta rap traci swoją popularność, zaczął zmieniać swój wizerunek oraz teksty. Stały się one znacznie mniej nasycone przemocą. Raper coraz częściej zaczął też spoglądać na scenę rockową. Wziął udział w festiwalu Lollapalooza w 1997 roku, współpracował z Beckiem i Marilyn Mansonem.
W 1998 roku pojawiła się kolejna płyta Snoop Dogga – "Da Game Is to Be Sold Not To Be Told". Artysta przeżywał twórcze wyżyny, bo niespełna rok później fani dostali do rąk album "No Limit Top Dogg", zaś w 2000 roku płytę "Tha Last Meal". W tym okresie Snoop postanowił poszerzyć spektrum swoich zainteresowań. Przyjął kilka ofert ról filmowych, zaś w 2001 roku ukazała się jego autobiografia. Snoop Dogg stał się wielką figurą w świecie show-biznesu, już nie tylko rapu. Mówiło się o nim i pisało bardzo często, niekoniecznie w powiązaniu z muzyką.
O tej jednak raper całkowicie nie zapomniał. Pod koniec 2002 roku ukazała się płyta "Paid Tha Cost To Be Da Bo$$", która została zauważona, lecz nie odniosła wielkiego komercyjnego sukcesu. Snoop związał się następnie umową z wielką wytwórnią Geffen. To jej nakładem w 2004 roku ukazała się jego kolejna propozycja - "R & G (Rythym & Gangsta) The Masterpiece". Pochodzący z niej kawałek "Drop It Like It's Hot" (z gościnnym udziałem Pharrella Williamsa z The Neptunes i N.E.R.D.) bardzo dobrze radził sobie na listach singli. Na płycie można usłyszeć dużo więcej gości. W studiu pojawili się m.in.: Lil Jon, 50 Cent, Justin Timberlake, Nelly, Trina oraz Charlie Wilson z tria The Gap Band.
W lipcu 2005 roku Snoop Dogg po raz pierwszy pojawi się w Polsce, na festiwalu Heineken Music-Open'er.
[center:21f2eaa510]http://muzyka.onet.pl/_i/info/duze/s/snoop_dogg12.jpg[/center:21f2eaa510]
Calvin Broadus, bo tak brzmi prawdziwe imię i nazwisko Snoop Dogga, na przestrzeni lat stał się jedną z największych gwiazd gangsta rapu. Po raz pierwszy świat o nim usłyszał dzięki pojawieniu się na legendarnej już płycie "The Chronic" Dr. Dre. Niedługo później Snoop zaczął nagrywać na własny rachunek, początkowo pod szyldem Snoop Doggy Dogg, później zaś jako Snoop Dogg. Raper, jak na szanującego się przedstawiciela gangsta rapu przystało, ma bogatą kartotekę policyjną. Oskarżano go już o współudział w morderstwie i gwałt. Ale zacznijmy od początku...
Calvin otrzymał ksywkę "Snoop" od swojej mamy (która uznała, iż jej pociecha ma wyjątkowy dar do wściubiania nosa tam, gdzie nie trzeba). Od najmłodszych lat miał problemy z prawem. Pod skończeniu szkoły średniej trafił za kratki za posiadanie kokainy i wracał do więzienia jeszcze parę razy. Pewnie jak wielu rówieśników zostałby stałym bywalcem zakładów penitencjarnych, gdyby nie muzyka. Będąc na wolności, co w ciągu trzech lat od skończenia szkoły średniej nie zdarzało się mu często, Snoop zaczął nagrywać w domu ze swoim przyjacielem Warrenem G. Los sprzyjał Calvinowi, gdyż jego kumpel jest przyrodnim bratem samego Dr. Dre. Jak nietrudno się domyślić, Warren dał posłuchać nagranych taśm swojemu starszemu przyrodniemu bratu, a ten zachwycony możliwościami Snoop Dogga rozpoczął współpracę z nim.
Tak doszło do tego, że Snoop Dogg pojawił się na legendarnej już płycie "The Chronic" (1992). Wokół młodego rapera zrobił się wielki szum. Szum ten bardzo się przydał rok później, gdy Snoop wydał swą debiutancką płytę "Doggystyle". Album zadebiutował na pierwszym miejscu listy "Billboardu". Mimo komercyjnego sukcesu (poczwórna platyna, również sukces singli "What's My Name?", "Gin & Juice") na rapera posypały się gromy o "zrzynanie" z "The Chronic". Do tego doszły jeszcze perypetie z amerykańskim wymiarem sprawiedliwości. Jakby nieszczęść było mało, oskarżono Snoopa, iż jego teksty są seksistowskie i pełne przemocy.
Snoop starał się mimo wszystko wykorzystać swoje problemy i nakręcił krótki film na podstawie utworu "Murder Was Te Case" z debiutu i wydał towarzyszący mu soundtrack, który znalazł się później na pierwszym miejscu listy albumów.
Dopiero w 1996 roku ukazała się kolejna płyta rapera, "The Doggfather". Początkowo radziła sobie nieźle na listach, ale nie powtórzyła sukcesu debiutu (chociaż dwa miliony sprzedanych dysków trudno uznać za klęskę). Eksperci twierdzili, że winę za to ponosi spadek popularności gangsta rapu.
Przewidujący Snoop, widząc, że gangsta rap traci swoją popularność, zaczął zmieniać swój wizerunek oraz teksty. Stały się one znacznie mniej nasycone przemocą. Raper coraz częściej zaczął też spoglądać na scenę rockową. Wziął udział w festiwalu Lollapalooza w 1997 roku, współpracował z Beckiem i Marilyn Mansonem.
W 1998 roku pojawiła się kolejna płyta Snoop Dogga – "Da Game Is to Be Sold Not To Be Told". Artysta przeżywał twórcze wyżyny, bo niespełna rok później fani dostali do rąk album "No Limit Top Dogg", zaś w 2000 roku płytę "Tha Last Meal". W tym okresie Snoop postanowił poszerzyć spektrum swoich zainteresowań. Przyjął kilka ofert ról filmowych, zaś w 2001 roku ukazała się jego autobiografia. Snoop Dogg stał się wielką figurą w świecie show-biznesu, już nie tylko rapu. Mówiło się o nim i pisało bardzo często, niekoniecznie w powiązaniu z muzyką.
O tej jednak raper całkowicie nie zapomniał. Pod koniec 2002 roku ukazała się płyta "Paid Tha Cost To Be Da Bo$$", która została zauważona, lecz nie odniosła wielkiego komercyjnego sukcesu. Snoop związał się następnie umową z wielką wytwórnią Geffen. To jej nakładem w 2004 roku ukazała się jego kolejna propozycja - "R & G (Rythym & Gangsta) The Masterpiece". Pochodzący z niej kawałek "Drop It Like It's Hot" (z gościnnym udziałem Pharrella Williamsa z The Neptunes i N.E.R.D.) bardzo dobrze radził sobie na listach singli. Na płycie można usłyszeć dużo więcej gości. W studiu pojawili się m.in.: Lil Jon, 50 Cent, Justin Timberlake, Nelly, Trina oraz Charlie Wilson z tria The Gap Band.
W lipcu 2005 roku Snoop Dogg po raz pierwszy pojawi się w Polsce, na festiwalu Heineken Music-Open'er.